Recensie Stiefzus

Stiefzus is een hervertelling van het sprookje Assepoester, maar dan helemaal anders. Jennifer Donnelly kwam met het geweldige idee om in plaats van een clicheetje te gooien het verhaal helemaal om te draaien. De hoofdpersoon in Stiefzus is namelijk.... Isabel, de gemene stiefzus van Ella (Assepoester). Ella komt verder wel voor in het verhaal, maar het verhaal draait echt om Isabel. Hoe is het nou om de stiefzus te zijn? Is een verhaal over een stiefzus wel de moeite waard?

Isabel heeft haar best gedaan, haar moeder tevreden te houden, maar is die ooit wel tevreden? Isabel heeft zelfs haar eigen tenen verbrijzeld om maar in het glazen muiltje te passen, en als het dan toch mislukt om te trouwen met de prins, is maman niet tevreden. Maman is niet tevreden over haar eigen kinderen, de stiefzussen. Ze heeft altijd kritiek, geeft afkeurende blikken en de zussen zijn nooit mooi genoeg. En dan maar denken dat de gemene stiefzussen het goed voor elkaar hadden. 

‘’Hoe heb je deze pijn kunnen verdragen?’ vroeg hij.
Isabelle keek naar de grond. Mamans woorden , die ze haar eerder in de keuken had toegebeten, schoten door haar hoofd.

Lelijk... Dom... Vormeloos als een knoedel...

’Ik heb veel kunnen oefenen’ antwoordde ze.’

- Stukje uit Stiefzus

Isabelle wilt zo graag mooi worden, ze heeft er alles voor over. Ze vraagt elfenkoningin Tanaquill om hulp, Tanaquill wil haar helpen, maar daarvoor moet Isabelle de ontbrekende delen van haar hart terugvinden. Maar weet ze wel wat die delen zijn? En wil ze eraan toegeven dat ze die delen kwijt is? Heeft Isabelle het er voor over om op zoek te gaan naar delen, die ze express had begraven in haar hoofd?

‘’Ik heb er alles voor over,’ zei Isabelle vurig.

‘Dat zeggen alle stervelingen,’ zei Tanaquill met een honende lach. ‘Dat ze er alles voor over hebben. Alles, behalve dat wat echt nodig is. Slechts één ding kan je verlossen van de verbittering in je binnenste. Doe het, en misschien zal ik je dan helpen.’

’Ik doe het, dat zweer ik,’ zei Isabelle handenwringend. ‘Wat is het?’ 
‘Vind de ontbrekende delen van je hart terug.’

In het boek lopen eigenlijk twee verhaallijnen door elkaar. Isabelle en haar leven en wensen, en de weddenschap tussen Fortuin en Lot. In het begin vond ik het erg lastig en ingewikkeld, en snapte het allemaal niet echt. Wat verder in het boek werd het me allemaal steeds duidelijker. Het verhaal zit wel complex in elkaar, dus zeker een aanrader als je daar van houdt. En anders goed om voorbereid op te zijn.

Het boek heeft 129 hoofdstukken, best wel wat dus. Ik vond het erg fijn omdat ik niet door het boek heen schoot (mede door de complexiteit) en dan had je geen enorm lange hoofdstukken. De hoofdstukken lopen ook direct door. Dus als hoofdstuk 7 eindigt op de helft van de pagina, begint hoofdstuk 8 gelijk op die pagina. Ik vind dat ook prettig, en het is fijn dat er minder papier wordt gebruikt/verspild (zeker met zoveel hoofdstukken). 

De wanhoop daalde als een dikke mist over haar neer, maar ze weigerde eraan toe te geven. Of op te geven.

Stiefzus is een enorm goed boek, de personages maken echt een ontwikkeling door (zeker Isabelle). Je leest dat Isabelle langzamerhand veel sterker en dapperder is dan je ooit had kunnen bedenken.